Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

to sow over

  • 1 supersero

    sŭper-sĕro, sēvi, 3, v. a., to sow over or upon, to sow in addition, Hilar. in Psa. 127, 11; Arn. ib. 55.

    Lewis & Short latin dictionary > supersero

  • 2 obsero

    1.
    obsĕro, āvi, ātum, 1, v. a. [ob-sera], to bolt, bar, fasten, or shut up (not in Cic. or Cæs.; syn.: claudo, oppilo, obstruo).
    I.
    Lit.:

    ostium,

    Ter. Eun. 4, 6, 25:

    aedificia,

    Liv. 5, 41:

    fores (opp. aperire),

    Suet. Tit. 11:

    tabellam liminis,

    Cat. 32, 5:

    exitus,

    Col. 9, 1, 3:

    rogos,

    i. e. the dead, Prop. 4, 11, 8.—
    II.
    Transf.:

    aures,

    Hor. Epod. 17, 53: palatum (for os), i. e. to be silent, Cat. 55, 21:

    fores amicitiae,

    Amm. 27, 12.
    2.
    ob-sĕro ( ops-), sēvi, sĭtum, 3 ( inf. perf. sync. obsesse for obsevisse, Att. ap. Non. 395, 27), v. a.
    I.
    Lit.
    A.
    To sow or plant (class.):

    frumentum,

    Plaut. Trin. 2, 4, 129. —Comically:

    pugnos,

    to give a good drubbing, Plaut. Men. 5, 7, 23.—
    B.
    Transf.
    1.
    To sow or plant with any thing:

    saepimentum virgultis aut spinis,

    Varr. R. R. 1, 14, 1: terram frugibus. Cic. Leg. 2, 25, 63; Col. 2, 9, 1; Varr. R. R. 1, 44, 2.—
    2.
    In gen., to cover over, fill with; only in perf. pass. part., covered over, filled:

    omnia arbustis obsita,

    Lucr. 5, 1377:

    loca obsita virgultis,

    Liv. 28, 2:

    obsita pomis Rura,

    Ov. M. 13, 719:

    video aegrum pannis annisque obsitum,

    Ter. Eun. 2, 2, 5:

    obsitus illuvie ac squalore,

    Tac. A. 4, 28:

    vestis obsita squalore,

    Liv. 2, 23:

    legati... obsiti squalore et sordibus,

    id. 29, 16:

    variis obsita frondibus,

    Hor. C. 1, 18, 12:

    montes nivibus,

    Curt. 5, 6, 15:

    aër pallore,

    darkened, Luc. 5, 627; cf.:

    dies nube obsitus,

    Sen. Troad. 20:

    obsitus aevo,

    Verg. A. 8, 307:

    Io jam setis obsita,

    id. ib. 7, 790:

    terga (marinae beluae) obsita conchis,

    Ov. M. 4, 724.—
    II.
    Trop.:

    Tun' is es, qui in me aerumnam obsevisti,

    hast brought upon me, occasioned me, Plaut. Ep. 4, 1, 30:

    em istic oportet opseri mores malos, si in opserendo possint interfieri,

    id. Trin. 2, 4, 130.

    Lewis & Short latin dictionary > obsero

  • 3 opsero

    1.
    obsĕro, āvi, ātum, 1, v. a. [ob-sera], to bolt, bar, fasten, or shut up (not in Cic. or Cæs.; syn.: claudo, oppilo, obstruo).
    I.
    Lit.:

    ostium,

    Ter. Eun. 4, 6, 25:

    aedificia,

    Liv. 5, 41:

    fores (opp. aperire),

    Suet. Tit. 11:

    tabellam liminis,

    Cat. 32, 5:

    exitus,

    Col. 9, 1, 3:

    rogos,

    i. e. the dead, Prop. 4, 11, 8.—
    II.
    Transf.:

    aures,

    Hor. Epod. 17, 53: palatum (for os), i. e. to be silent, Cat. 55, 21:

    fores amicitiae,

    Amm. 27, 12.
    2.
    ob-sĕro ( ops-), sēvi, sĭtum, 3 ( inf. perf. sync. obsesse for obsevisse, Att. ap. Non. 395, 27), v. a.
    I.
    Lit.
    A.
    To sow or plant (class.):

    frumentum,

    Plaut. Trin. 2, 4, 129. —Comically:

    pugnos,

    to give a good drubbing, Plaut. Men. 5, 7, 23.—
    B.
    Transf.
    1.
    To sow or plant with any thing:

    saepimentum virgultis aut spinis,

    Varr. R. R. 1, 14, 1: terram frugibus. Cic. Leg. 2, 25, 63; Col. 2, 9, 1; Varr. R. R. 1, 44, 2.—
    2.
    In gen., to cover over, fill with; only in perf. pass. part., covered over, filled:

    omnia arbustis obsita,

    Lucr. 5, 1377:

    loca obsita virgultis,

    Liv. 28, 2:

    obsita pomis Rura,

    Ov. M. 13, 719:

    video aegrum pannis annisque obsitum,

    Ter. Eun. 2, 2, 5:

    obsitus illuvie ac squalore,

    Tac. A. 4, 28:

    vestis obsita squalore,

    Liv. 2, 23:

    legati... obsiti squalore et sordibus,

    id. 29, 16:

    variis obsita frondibus,

    Hor. C. 1, 18, 12:

    montes nivibus,

    Curt. 5, 6, 15:

    aër pallore,

    darkened, Luc. 5, 627; cf.:

    dies nube obsitus,

    Sen. Troad. 20:

    obsitus aevo,

    Verg. A. 8, 307:

    Io jam setis obsita,

    id. ib. 7, 790:

    terga (marinae beluae) obsita conchis,

    Ov. M. 4, 724.—
    II.
    Trop.:

    Tun' is es, qui in me aerumnam obsevisti,

    hast brought upon me, occasioned me, Plaut. Ep. 4, 1, 30:

    em istic oportet opseri mores malos, si in opserendo possint interfieri,

    id. Trin. 2, 4, 130.

    Lewis & Short latin dictionary > opsero

  • 4 consero

    1.
    con-sĕro, sēvi, sĭtum or sătum, 3, v. a. ( perf. conseruerit, Col. 3, 4, 2; Aur. Vict. Epit. 37, 3; Dig. 6, 1, 38; v. 1. sero).
    I. A.
    Lit.:

    agros,

    Cic. N. D. 2, 52, 130; Verg. E. 1, 73; Cato, R. R. 6, 1; Dig. 7, 1, 9, § 6; cf.:

    ager diligenter consitus,

    Cic. Sen. 17, 59:

    ager arbustis consitus,

    Sall. J. 53, 1; and:

    consitus an incultus (locus),

    Quint. 5, 10, 37:

    Ismara Baccho (i. e. vino),

    Verg. G. 2, 38:

    vineam malleolo,

    Col. 5, 5, 6:

    arva frumento,

    Curt. 7, 4, 26.— Absol.:

    in alieno fundo,

    Dig. 6, 1, 38:

    in alienum fundum,

    ib. 41, 1, 9.—
    2.
    Transf.:

    arva mūliebria (Venus),

    Lucr. 4, 1107; cf. Sol. 9 fin. —Hence, conserentes dii, who preside over generation, Arn. 5, 169.—
    B.
    Transf., of columns, to plant, set:

    aera (rostra) columnis consita,

    Claud. VI. Cons. Hon. 49.—
    C.
    Trop.:

    (sol) lumine conserit arva,

    strews, fills, Lucr. 2, 211: consitus sum Senectute, * Plaut. Men. 5, 2, 4: caeca mentem caligine Theseus consitus, * Cat. 64, 208.—
    II.
    To sow, plant:

    olivetum,

    Varr. R. R. 1, 24:

    hoc genus oleae,

    Cato, R. R. 6, 1:

    arborem,

    Liv. 10, 24, 5; Curt. 6, 5, 14; 7, 2, 22:

    zizyphum,

    Pall. Apr. 4:

    palmas,

    id. Oct. 12:

    (vitem) Narbonicam,

    Plin. 14, 3, 4, § 43; Cato ap. Plin. 14, 4, 5, § 46.—
    B.
    Transf. (cf. I. B. supra): extra vallum stili caeci, mirabilem in modum consiti, set, Auct. B. Afr. 31.
    2.
    con-sĕro, sĕrŭi, sertum, 3 ( perf. consevisti, Fronto, Ep. ad Ver. 8), v. a., to connect, entwine, tie, join, fit, bind into a whole (syn.: conecto, conjungo, contexo, etc.; class. in prose and poetry; most freq. in the signif. II. B., and in the histt.).
    I.
    In gen.
    A.
    Lit.
    (α).
    With acc. with or without abl.:

    lorica conserta hamis auroque,

    Verg. A. 3, 467; cf.:

    tegumen spinis,

    id. ib. 3, 594 (illigatum spinis, Serv.); cf. Tac. G. 17: monile margaritis gemmisque, * Suet. Galb. 18:

    vincula, quīs conserta erant vehicula,

    Curt. 9, 1, 17; cf.:

    conserta navigia,

    entangled, id. 4, 3, 18:

    scutis super capita consertis,

    overlapping, id. 5, 3, 23:

    rudis arbor conseritur (for navigating),

    Luc. 3, 512; cf. id. 4, 136.—
    (β).
    With acc. and dat.:

    alium (truncum) alii quasi nexu conserunt,

    Curt. 6, 5, 15.—
    B.
    Trop.:

    quid juvat nocti conseruisse diem?

    Ov. Am. 3, 6, 10:

    exodia conserta fabellis Atellanis,

    Liv. 7, 2, 11;

    v. exodium: virtutes consertae et inter se cohaerentes,

    Sen. Ep. 90, 3: ita ordo rerum tribus momentis consertus est, * Quint. 5, 10, 71:

    sermonem,

    to interchange words, converse, Curt. 8, 12, 5; Fronto l. l.—
    II.
    In partic.
    A.
    To join, connect, unite together:

    teneros sinus,

    Tib. 1, 8, 36:

    femur femori,

    id. 1, 8, 26; cf.:

    latus lateri,

    Ov. H. 2, 58.—
    B.
    Esp., to unite in hostility, for contest, to bring together; so most freq. manum or manus, to engage in close combat, to join hand to hand, to join battle:

    signa contulit, manum conseruit, magnas copias hostium fudit,

    Cic. Mur. 9, 20; so Plaut. Mil. 1, 1, 3; Sall. J. 50, 4; Nep. Dat. 8, 4; id. Ages. 3, 6; Liv. 21, 41, 4 al.:

    manum cum hoste,

    Varr. L. L. 6, § 64 Müll.; Cic. Att. 7, 20, 1; Nep. Hann. 4, 2:

    manus inter se,

    Sall. H. 1, 41, 19 Dietsch; Liv. 7, 40, 14; Ov. H. 12, 100:

    manus cum imparibus,

    Liv. 6, 12, 8:

    cum hoste manus,

    id. 21, 39, 3:

    consertis deinde manibus,

    id. 1, 25, 5:

    dextras,

    Stat. S. 1, 6, 60:

    pugnam,

    Liv. 21, 50, 1; cf. id. 21, 8, 7; Tac. A. 2, 10:

    pugnam inter se,

    Liv. 32, 10, 8:

    pugnam seni,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 43:

    proelia,

    Verg. A. 2, 398; Liv. 5, 36, 5; Curt. 8, 13, 12:

    certamen,

    Liv. 35, 4, 2:

    bella,

    Val. Fl. 3, 31:

    bella bellis,

    Luc. 2, 442:

    acies,

    Sil. 1, 339; cf.:

    conserta acies,

    hand-to-hand fighting, Tac. A. 6, 35.— Mid.:

    navis conseritur,

    enters the fight, Liv. 21, 50, 3:

    duo acerrimā pugnā conserti exercitus,

    Val. Max. 3, 2, 1.—Rarely absol.:

    levis armatura ab lateribus cum levi armaturā,

    Liv. 44, 4, 6.—
    2.
    Trop.:

    haud ignotas belli artes inter se conserebant,

    Liv. 21, 1, 2.—
    3.
    Transf., of judicial controversy: manum in jure or ex jure conserere, to make a joint seizure (this was done by the litigant parties laying hands at the same time upon the thing in dispute, each one claiming it as his own): si qui in jure manum conserunt, XII. Tab. ap. Gell. 20, 10, 7: non ex jure manum consertum sed mage ferro rem repetunt, Enn. ib. § 4 (Ann. v. 276 Vahl.); cf. also Varr. L. L. 6, § 64 Müll., and Cic. Fam. 7, 13, 2: ibi ego te ex jure manum consertum voco, etc., I summon you in an action for possession, etc., a judic. formula in Cic. Mur. 12, 26; id. de Or. 1, 10, 41.—Hence, * con-sertē, adv., from consertus, a, um (acc. to I. A.), not used as P. a., as if bound or fastened together, in connection:

    omnia necesse est conligatione naturali conserte contexteque fieri,

    Cic. Fat. 14, 32.

    Lewis & Short latin dictionary > consero

  • 5 conserte

    1.
    con-sĕro, sēvi, sĭtum or sătum, 3, v. a. ( perf. conseruerit, Col. 3, 4, 2; Aur. Vict. Epit. 37, 3; Dig. 6, 1, 38; v. 1. sero).
    I. A.
    Lit.:

    agros,

    Cic. N. D. 2, 52, 130; Verg. E. 1, 73; Cato, R. R. 6, 1; Dig. 7, 1, 9, § 6; cf.:

    ager diligenter consitus,

    Cic. Sen. 17, 59:

    ager arbustis consitus,

    Sall. J. 53, 1; and:

    consitus an incultus (locus),

    Quint. 5, 10, 37:

    Ismara Baccho (i. e. vino),

    Verg. G. 2, 38:

    vineam malleolo,

    Col. 5, 5, 6:

    arva frumento,

    Curt. 7, 4, 26.— Absol.:

    in alieno fundo,

    Dig. 6, 1, 38:

    in alienum fundum,

    ib. 41, 1, 9.—
    2.
    Transf.:

    arva mūliebria (Venus),

    Lucr. 4, 1107; cf. Sol. 9 fin. —Hence, conserentes dii, who preside over generation, Arn. 5, 169.—
    B.
    Transf., of columns, to plant, set:

    aera (rostra) columnis consita,

    Claud. VI. Cons. Hon. 49.—
    C.
    Trop.:

    (sol) lumine conserit arva,

    strews, fills, Lucr. 2, 211: consitus sum Senectute, * Plaut. Men. 5, 2, 4: caeca mentem caligine Theseus consitus, * Cat. 64, 208.—
    II.
    To sow, plant:

    olivetum,

    Varr. R. R. 1, 24:

    hoc genus oleae,

    Cato, R. R. 6, 1:

    arborem,

    Liv. 10, 24, 5; Curt. 6, 5, 14; 7, 2, 22:

    zizyphum,

    Pall. Apr. 4:

    palmas,

    id. Oct. 12:

    (vitem) Narbonicam,

    Plin. 14, 3, 4, § 43; Cato ap. Plin. 14, 4, 5, § 46.—
    B.
    Transf. (cf. I. B. supra): extra vallum stili caeci, mirabilem in modum consiti, set, Auct. B. Afr. 31.
    2.
    con-sĕro, sĕrŭi, sertum, 3 ( perf. consevisti, Fronto, Ep. ad Ver. 8), v. a., to connect, entwine, tie, join, fit, bind into a whole (syn.: conecto, conjungo, contexo, etc.; class. in prose and poetry; most freq. in the signif. II. B., and in the histt.).
    I.
    In gen.
    A.
    Lit.
    (α).
    With acc. with or without abl.:

    lorica conserta hamis auroque,

    Verg. A. 3, 467; cf.:

    tegumen spinis,

    id. ib. 3, 594 (illigatum spinis, Serv.); cf. Tac. G. 17: monile margaritis gemmisque, * Suet. Galb. 18:

    vincula, quīs conserta erant vehicula,

    Curt. 9, 1, 17; cf.:

    conserta navigia,

    entangled, id. 4, 3, 18:

    scutis super capita consertis,

    overlapping, id. 5, 3, 23:

    rudis arbor conseritur (for navigating),

    Luc. 3, 512; cf. id. 4, 136.—
    (β).
    With acc. and dat.:

    alium (truncum) alii quasi nexu conserunt,

    Curt. 6, 5, 15.—
    B.
    Trop.:

    quid juvat nocti conseruisse diem?

    Ov. Am. 3, 6, 10:

    exodia conserta fabellis Atellanis,

    Liv. 7, 2, 11;

    v. exodium: virtutes consertae et inter se cohaerentes,

    Sen. Ep. 90, 3: ita ordo rerum tribus momentis consertus est, * Quint. 5, 10, 71:

    sermonem,

    to interchange words, converse, Curt. 8, 12, 5; Fronto l. l.—
    II.
    In partic.
    A.
    To join, connect, unite together:

    teneros sinus,

    Tib. 1, 8, 36:

    femur femori,

    id. 1, 8, 26; cf.:

    latus lateri,

    Ov. H. 2, 58.—
    B.
    Esp., to unite in hostility, for contest, to bring together; so most freq. manum or manus, to engage in close combat, to join hand to hand, to join battle:

    signa contulit, manum conseruit, magnas copias hostium fudit,

    Cic. Mur. 9, 20; so Plaut. Mil. 1, 1, 3; Sall. J. 50, 4; Nep. Dat. 8, 4; id. Ages. 3, 6; Liv. 21, 41, 4 al.:

    manum cum hoste,

    Varr. L. L. 6, § 64 Müll.; Cic. Att. 7, 20, 1; Nep. Hann. 4, 2:

    manus inter se,

    Sall. H. 1, 41, 19 Dietsch; Liv. 7, 40, 14; Ov. H. 12, 100:

    manus cum imparibus,

    Liv. 6, 12, 8:

    cum hoste manus,

    id. 21, 39, 3:

    consertis deinde manibus,

    id. 1, 25, 5:

    dextras,

    Stat. S. 1, 6, 60:

    pugnam,

    Liv. 21, 50, 1; cf. id. 21, 8, 7; Tac. A. 2, 10:

    pugnam inter se,

    Liv. 32, 10, 8:

    pugnam seni,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 43:

    proelia,

    Verg. A. 2, 398; Liv. 5, 36, 5; Curt. 8, 13, 12:

    certamen,

    Liv. 35, 4, 2:

    bella,

    Val. Fl. 3, 31:

    bella bellis,

    Luc. 2, 442:

    acies,

    Sil. 1, 339; cf.:

    conserta acies,

    hand-to-hand fighting, Tac. A. 6, 35.— Mid.:

    navis conseritur,

    enters the fight, Liv. 21, 50, 3:

    duo acerrimā pugnā conserti exercitus,

    Val. Max. 3, 2, 1.—Rarely absol.:

    levis armatura ab lateribus cum levi armaturā,

    Liv. 44, 4, 6.—
    2.
    Trop.:

    haud ignotas belli artes inter se conserebant,

    Liv. 21, 1, 2.—
    3.
    Transf., of judicial controversy: manum in jure or ex jure conserere, to make a joint seizure (this was done by the litigant parties laying hands at the same time upon the thing in dispute, each one claiming it as his own): si qui in jure manum conserunt, XII. Tab. ap. Gell. 20, 10, 7: non ex jure manum consertum sed mage ferro rem repetunt, Enn. ib. § 4 (Ann. v. 276 Vahl.); cf. also Varr. L. L. 6, § 64 Müll., and Cic. Fam. 7, 13, 2: ibi ego te ex jure manum consertum voco, etc., I summon you in an action for possession, etc., a judic. formula in Cic. Mur. 12, 26; id. de Or. 1, 10, 41.—Hence, * con-sertē, adv., from consertus, a, um (acc. to I. A.), not used as P. a., as if bound or fastened together, in connection:

    omnia necesse est conligatione naturali conserte contexteque fieri,

    Cic. Fat. 14, 32.

    Lewis & Short latin dictionary > conserte

  • 6 obruo

    ob-rŭo, ŭi, ŭtum, 3 ( inf. pres. pass. OBRI for obrui, Inscr. Marin. Fratr. Arv. p. 341; v. in the foll. I. B. 1.), v. a. (n. Lucr. 3, 775; v. infra), to overwhelm, overthrow, strike down; to cover, cover over with any thing; also to hide in the ground, bury by heaping over (class.; cf.: opprimo, subruo).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    aliquem caestu,

    Stat. Achill. 1, 191:

    concidit, et totis fratrem gravis obruit armis,

    id. Th. 11, 573; Verg. A. 5, 692:

    confossus undique obruitur,

    Curt. 8, 11:

    ranae marinae dicuntur obruere sese harenā solere,

    bury themselves in the sand, Cic. N. D. 2, 49, 125:

    thesaurum,

    to bury, id. Sen. 7, 21:

    ova,

    to hide in the earth, id. N. D. 2, 52, 129:

    aegros veste,

    to cover, Plin. 26, 3, 8, § 16: oceanum rubra tractim obruit aethra, covered, Enn. ap. Macr. S. 6, 4 (Ann. v. 418 Vahl.); so,

    terram nox obruit umbris,

    Lucr. 6, 864.—
    B.
    In partic., to bury, inter a dead body (perh. only post-Aug.), Tac. A. 1, 29 fin.:

    cadaver levi caespite obrutum est,

    Suet. Calig. 59: cujus ossa in Vulcanali obruta sunt, Paul. ex Fest. s. v. statua, p. 290 Müll.: QVOD SE VOLVIT OBRI. Inscr. Marin. Fratr. Arv. p. 341.—
    2.
    To sink in the sea, cover with water:

    puppes,

    Verg. A. 1, 69:

    quos Obruit Auster,

    overwhelmed, sunk, id. ib. 6, 336:

    navem,

    Dig. 9, 2, 29:

    obrutus adulter aquis,

    Ov. Her. 1, 6:

    obruerit cum tot deus aequoris undis,

    id. P. 3, 6, 29:

    vultus,

    id. Tr. 1, 2, 34:

    Aegyptum Nilus,

    Cic. N. D. 2, 52.—
    C.
    To sow seed; cover with earth:

    semina terrā,

    Ov. R. Am. 173:

    milium,

    Col. 11, 2, 72:

    lupinum,

    id. 11, 2, 81:

    betam,

    id. 11, 3, 42.—
    D.
    To overload, surfeit with any thing:

    se vino,

    Cic. Deiot. 9. —
    II.
    Trop.
    A.
    To overwhelm, bury, conceal, put out of sight, abolish, consign to oblivion:

    ut adversā quasi perpetuā oblivione obruamus,

    Cic. Fin. 1, 17, 57; cf.:

    ea quae umquam vetustas obruet aut quae tanta delebit oblivio?

    id. Deiot. 13, 37; and:

    (sermo) nec umquam de ullo perennis fuit, et obruitur hominum interitu,

    id. Rep. 6, 23, 25:

    talis viri interitu sex suos obruere consulatus,

    to dim, cloud, destroy the glory of six consulships, id. Tusc. 5, 19, 56.—
    2.
    Neutr.:

    et domus aetatis spatio ne fessa vetusto obruat,

    i. e. fall to ruin, Lucr. 3, 775.—
    B.
    To overwhelm, overload, weigh down, oppress with any thing:

    criminibus obrutus atque oppressus,

    Cic. Verr. 2, 1, 7, § 20; so,

    copiā sententiarum atque verborum,

    id. Tusc. 2, 1, 3:

    ambitione, et foro,

    id. de Or. 1, 21, 94:

    aere alieno,

    id. Att. 2, 1, 11; cf.

    faenore,

    Liv. 6, 14; 35, 7:

    magnitudine negotii,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 1, § 4.—
    C.
    To overcome, overpower, surpass, eclipse, obscure:

    famam alicujus,

    Tac. Agr. 17:

    obruimur numero,

    are outnumbered, Verg. A. 2, 424:

    obruit Idaeam quantum tuba Martia buxum,

    Val. Fl. 1, 320:

    M. Brutus Vatinium dignatione obruerat,

    Vell. 2, 69:

    Venus Nymphas obruit,

    Stat. Achill. 1, 293.

    Lewis & Short latin dictionary > obruo

  • 7 ob-ruō

        ob-ruō uī, utus, ere,    to overwhelm, overthrow, cover, cover over, hide, bury: ibi vivi obruerentur, be buried alive, S.: confossus undique obruitur, Cu.: sese harenā, hide in the sand: thesaurum, bury.—To sink, submerge, cover with water, overflow: submersas obrue puppīs, V.: me undis, H.: obrutus adulter aquis, O.: Aegyptum Nilus.—To sow, plant, cover with earth: semina terrā, O.—To cover, bury, cast down, destroy: telis Nostrorum obrui, V.: Si mereor, tuā obrue dextrā, V.—To overload, surfeit: vino se.—Fig., to overwhelm, bury, conceal, put out of sight, abolish: adversa perpetuā oblivione: omen: orationem, i. e. refute, L.: talis viri interitu sex suos obruere consulatūs, destroyed the glory of.—To overwhelm, overload, weigh down, oppress: criminibus obrutus: aere alieno: faenore, L.: qui in augendā obruitur re, in the pursuit of wealth, H.—To overcome, overpower, surpass, eclipse, obscure: successoris famam, Ta.: obruimur numero, are outnumbered, V.

    Latin-English dictionary > ob-ruō

  • 8 ob-serō

        ob-serō sēvī, situs, ere,    to sow, plant: terram frugibus.—P. perf., covered over, covered, strewn, filled: obsiti virgultis colles, L.: pomis Rura, O.: aeger pannis annisque, T.: montes nivibus, Cu.: Io iam setis obsita, V.: variis obsita frondibus (arcana tua), H.

    Latin-English dictionary > ob-serō

  • 9 supersemino

    sŭper-sēmĭno, āvi, ātum, 1, v. a., to sow upon or over (eccl. Lat.), Tert. adv. Prax. 1 med.; Hier. Ep. 30, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > supersemino

См. также в других словарях:

  • Sow — Sow, v. t. [imp. {Sowed}; p. p. {Sown}or {Sowed}; p. pr. & vb. n. {Sowing}.] [OE. sowen, sawen, AS. s[=a]wan; akin to OFries. s?a, D. zaaijen, OS. & HG. s[=a]jan, G. s[ a]en, Icel. s[=a], Sw. s[*a], Dan. saae, Goth. saian, Lith. s[=e]ti, Russ.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • sow — I [[t]soʊ[/t]] v. sowed, sown sowed, sow•ing 1) agr. to scatter (seed) over land, earth, etc., for growth; plant 2) agr. to scatter seed over (land, earth, etc.) for the purpose of growth 3) to implant, introduce, or promulgate; disseminate: to… …   From formal English to slang

  • sow — I. /soʊ / (say soh) verb (sowed, sown or sowed, sowing) –verb (t) 1. to scatter (seed) over land, earth, etc., for growth; plant (seed, and hence a crop). 2. to scatter seed over (land, earth, etc.) for the purpose of growth. 3. to introduce for… …  

  • sow — sow1 sowable, adj. sower, n. /soh/, v., sowed, sown or sowed, sowing. v.t. 1. to scatter (seed) over land, earth, etc., for growth; plant. 2. to plant seed for: to sow a crop. 3. to scatter seed over ( …   Universalium

  • sow — I. n. Hog (female), pig, swine. II. v. a. 1. Scatter, strew, spread. 2. Disseminate, disperse, propagate, spread abroad. 3. Plant, put seed in. 4. Besprinkle, scatter over. III. v. n. Plant, sc …   New dictionary of synonyms

  • Moussa Sow — Personal information Date of birth 19 January 1986 (1986 01 19) (age 25) Place of birth …   Wikipedia

  • The Sow of Atholl — Meall an Dobharchain Seen from A9 road at the summit of the Pass of Drumochter …   Wikipedia

  • As You Sow — is an non profit corporation. Contents 1 Vision 2 Mission 3 History 4 Program Areas 5 External links …   Wikipedia

  • As You Sow, So Shall You Reap — EP by Femme Fatale Released 2002 Recorded Over the period of 01/16/02 02/02/02 at Kimagure Sound Genre …   Wikipedia

  • Changers — For the species of shapechangers in the Culture novels, see Changers (The Culture). Not to be confused with Changer. The Changers Publication information Publisher Wildstorm/DC Comics First appearance …   Wikipedia

  • Bro'Sis — Infobox musical artist Name = Bro Sis Img capt = Bro´Sis in Hannover (2003) Background = group or band Origin = Germany Genre = R B, Pop, Hip hop Years active = 2001–2006 Label = Cheyenne / Polydor URL = [http://www.brosis.de Official website]… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»